Pinoy Horror Story

Nagising ako sa di ko maintindihang dahilan,
parang may bumubulong sa akin kahit wala naman,
bumubulong na lumabas daw ako ng bahay, dun sa gilid ng bahay.
Komportable ako, pakiramdam ko walang masamang mangyayari,
nang namalayan ko nalang na nasa labas na ko ng bahay, nasa likod na ko ng bahay namin,
sobrang lamig ng mga oras na yon at nakakabingi doon dahil sa katahimikan,
pero magaan sa pakiramdam, ngayon ko lang ito naramdaman


Nakita ko ulit yung puno, natulala ako sa puno,
puno sa gilid ng bahay namin, ng maya-maya,
parang dumidilim na yung paningin ko,
biglang may humawak sa tagiliran ko,
may humawak din sa ulon hinila ang buhok ko at dalawang paa ko,
may sumasakal sakin,
masakit, bumabaon ang kuko niya..
gusto kong sumigaw pero tinakpan niya ang bibig ko,
may pumipiga sa dalawa braso ko,
andami nila, anlakas nila
kinakagat nila ang mga darili ko,
masakit, sobrang sakit nang ginagawa nila....,

akala ko di na matatapos, paulit ulit,

pero habang tumatagal nawawala na yung sakit,
sumasarap,
sobrang sarap pala, gusto ko ng gantong pakiramdam,
ilang minuto pa'y tuluyan na kong napapikit sa sarap ng aking nararamdaman,
parang inaangat ako, nanlalaki ang ulo ko
di ko maintindihan basta kumportable na ako,
walang ingay, walang gulo, wala nang sakit,
unang beses ko tong naramdaman, unang beses akong sumaya,
unang beses kong naunawaan kung bakit may buhay at bakit ako nabubuhay.
Hanggang sa nagising nalang ako sa init ng araw,
umaga na pala at sobrang dumi ng damit ko, naghalong dugo at lupa mula sa kinahihigaan ko,
tumutulo ang luha ko kasabay nang unang ngiting sa buong talambuhay ko.
may isang mahabang sugat ako sa tagiliran,
mahapdi, medyo malalim, pero di ko malilimutan ang pakiramdam na yon.



Tanghali na, gutom na ko pero di ako makabangon sa higaan ko dahil sa di ko maigalaw ang buong katawan ko,
kaya ayoko ng umaga,
puro sakit lang ang nararamdaman ko sa umaga
mga pasa ko sa dibdib,
kalmot sa likod at sugat ko sa paa,
mga panglalait at pagtanggi nila kung ano ako,
kung ano lang ang kaya ko bilang tao,
lahat ito nararamdaman ko sila twing umaga.
Ilang baso na din ang naubos kong tubig pero nauuhaw pa din ako,
gusto kong kumain pero di na ko makapaghintay lumubog ang araw,

di na ko makapaghintay...
hanggang sa abutan nanaman ako ng gabi,
nakahiga lang ako dito sa kwarto at nakatingin sa kisame,
sa orasan,
sa pintuan,
sa bintana.
Pipikit na sana ako nang marinig ko nanaman yung bulong.
Yung bulong na,
lumabas daw ako,
sa gilid ng bahay namin.
Bigla akong nagkalakas,
nabuhayan ako ng loob at bumalik ang diwa ako,
akala ko di na mauulit,
akala ko di na sila babalik.
Pinilit kong igalaw ang masakit na katawan,
di ko ininda ang sakit basta makatayo ako,
basta makalakad ako palabas,
susulitin ko ang gabing ito,
kahit di ko sila nakikita pero ramdam ko ang yakap at hawak nila sakin.
Kahit di ko sila nakikita, nararamdaman kong masaya sila sa akin.
Kahit di ko sila nakikita, naririnig ko yung mga pangako nilang di na matatapos tong sarap na nararamdaman ko ngayon
at di nila ako pababayaan,
na "walang masamang mangyayari sa akin kapag kasama ko sila".
Di ko sila nakikita pero sa buong buhay ko,
twing pagsapit ng gabi na lang ang hinihintay ko.
Alam ko di sila tao, pero di ako papayag na iwan nila ako.
Di ko sila nakikita ngayon, basta ang alam ko,
nandun na sila, hinihintay na ako.