Pinoy Horror Story

This story ay personal experience ko. Di pa ko nakakakita ng multo eversince.. until that day...

Sa province namin, student ako non, working student sa MCDO. Kahit medyo mahirap buhay kumuha ko hulugan na motor para makauwi ako ng tama sa oras. Para makatulog ako ng kahit 3 hours bago pumasok sa school then work after. Ganun ng ganun for 4 years.

One time walang masakyan manager ko.

Sabi ni manager, "Pwede ba pahatid sa amin."

Yung lugar nila eh somewhere na ng papuntang Quezon. By the way Laguna ako. Since malapit lang kung tutuusin eh pumayag ako. Sabi ni Mam wag ko daw siya hahatid ng walang kasamang iba kasi sikat yung lugar nila sa aksidente dahil sa mga nagpapakita sa kalsada na "basta".

Tinanong ko sya, "Anong basta mam".

Sabi niya, "Alam ko di ka naniniwala sa mga multo pero kung ano man makita mo,kahit ano or sino, businahan mo."

Tumawa ako. Sabi ko "Sagasaan ko pa yun!"

Sabi ni Mam, "Basta bubusina ka or else eh wag nyo na ko ihatid."

Eh since super bait naman si Mam sa amin inihatid ko na rin. On the back of my mind eh iniisip ko na di ako bubusina. Hehehe. Kasama na rin na hindi ako naniniwala so deadma lang.

So yung kapit barangay ko na katrabaho ko eh sumama sa amin. Girl din. 1am, hinatid namin si mam. Papunta dun eh mahirap kasi paahon ng bundok at sobrang madilim. Headlight lang ng motor ang ilaw.

Sabi ko "Grabe talaga dilim dito". Alam ko yung daan kasi madalas ako dumaan dun papuntang Lucena pag umaga. Para mag lakwatsa paminsan minsan.

Pagdating ko dun sinalubong kami ng asawa ni mam. Pagkatapos nila magpasalamat umalis na kami nung katrabaho kong crew.

Habang nabibyahe, si girl kwentuhan ko.

Tapos sabi niya "Tulog muna ko wag mo ko ilalaglag. Dahan dahan ka lang.

Sabi ko naman "Okay lang. Malamig kaya di ako pwede magpatakbo ng mabilis." Sobrang bagal namin. Ginawa ko tinali ko siya sa katawan ko gamit yung jacket ko. Tapos yung tulog na siya ako naman eh drive lang. One hour ang byahe kaya sobrang tahimik kasi tulog siya ako naman nagdadrive.

Malapit na kami sa bayan. Tapos sa unahan ay may blind turn. Yung tipong pagliko mo eh aahon pa yung kalsada tapos di mo na kita kung may tumatawid na tao kahit aso or what. All of a sudden may parang pumasok sa isip ko. Ano kaya gagawin ko kung pag angat namin sa ahon na to eh may makita akong kakaiba? Sabi ko hehehe sagasaan ko kaya tapos sabay tingin sa kanan.  Sabi ko ang lalim ng bangin dito. Buti nalang walang masyadong sasakyan di masikip kalsada.

Pag-ahon na pag ahon ng motor ko sa paahon na kalsada, mula sa malayo may nakita akong nakatayo! Parang matangkad na MADRE. Tapos may hawak na kandila.Di ko alam kung ano ginagawa nung madre na 2:00 am may madre sa kalsada.

F*** sabi ko! This can't be. Hindi ako naniniwala sa multo! Manakot ka pa! Ang kaba ko noon eh hindi dahil may kung ano sa harapan ko. Kundi baka dahil hindi ako natakot eh gawin nun nananakot kunwari na madreng multo eh itulak yung motor sa bangin eh yun pa ikaaksidente namin nung katrabaho ko.

Di ko ginising si girl. sabi ko sa sarili ko bahala na. Baka pag ginising ko to eh magsisigaw to magtatalon eh magkalabog kami sa bangin. Habang papalapit kami ng dahan dahan, buo pa rin loob ko na tao lang to. Hindi to multo!

Habang lumalapit, nakita ko na nasa pinakagitna ng kalsada yung madre. Di ako makakaiwas kasi gitna siya. Kahit san ako dumaan eh di pwedeng di niya ko maabot para itulak. Syempre iniisip ko pa rin na tao lang yun na nanakot.

Mga 20 feet away, tinitingnan ko hindi siya nakaharap. Nakatalikod pala siya sa akin. Sabi ko ano ba plano ng taong ito?

Papalapit ng papalapit. Nakita ko yun suot niya eh sobrang lumang puti. Parang cream ba yun na lumang luma. Tapos nakita ko yung kandila. Kahit malamig ihip ng hangin eh hindi gumagalaw yung apoy, ni hindi nahihipan ng hangin, ni hindi gumagalaw. Arggghh!

Mga 10 feet away, dun ko nalaman na hindi matangkad yung madre. Mga isang dangkal sa kalsada eh nakalutang yung madre! Hindi gumagalaw! Kahit yung suot niya hindi gumagalaw. Ang kandila ay may liwanag pero hindi gumagalaw yung apoy.

5 feet. Buong buo na siya. For some reason, hindi ko makita ang mga kamay niya. Natatakpan ng suot niyang mahaba.

3 feet. Sabi ko bahala na! Instead na umiwas ako sa kanya, pinili ko na sa tabi niya dumaan. Hindi pwede sa kanan kasi bangin.

1 feet. Dun na tumayo balahibo ko. Dahil ang pagitan ng kamay niya na may hawak na kandila at kamay ko na nakahawak na mahigpit sa manibela eh 1 feet difference nalang!

Hanggang sa nakalapit ko na sa kanya. Kitang kita ko ang kamay ko at ang kamay niya na may kandila na parallel na sa akin. With only 1 inch space. Di na ko halos humihinga. Inaabangan ko susunod na mangyayari.

Tinibayan ko loob ko. Habang lumalampas ako na parang sobrang bagal ng oras eh tumingin ako sa side mirror ko sa kaliwa. Pilit ko tinitingnan ang mukha niya. Pero itim lang na parang anino lang ang mukha niya. Walang mukha kundi ang hugis ng ulo niya na may nakapatong na belo ng madre mulo noo na natatakpan ang tagiliran ng mukha. Dun na ako nagsimulang kabahan.

Paglampas ko.. 1 feet.. 3 feet..

Nakatingin pa rin ako sa side mirror. Mula ulo hanggang paa purong itim lang na parang anino.

5 feet.. 10 feet..

Isang buo na niya ang nakikita ko. Nakalutang sa hangin! Buong itim mula ulo hanggang paa! Di nahihipan ng hangin. Di gumagalaw. Hanggang sa di ko na siya makita dahil paliko na ko ulit dahil nga bundok yun.

Pagdating ko sa bayan nagpagasolina ako. Dun na nagising katrabaho ko. Tapos kinuwento ko na. Sabi niya buti di mo ko ginising kundi baka nasiraan daw sya ng ulo.

Kinaumagahan after ng school, balik sa work. Kinuwento ko sa Manager ko.

Tapos sabi niya, "Yung madreng may hawak na kandila ba ang nakita mo? Yung nakalutang sa hangin?"

Sabi ko, "SH**! Yun nga mam!"

Sabi ni Mam, "Marami na ang naaksidente dun sa tinutukoy mo na paliko. Ang iba namatay, yung iba nakaligtas. Lahat ng tinanong eh yun ang nakita nila. Kaya sa lugar na yun may poste na ng ilaw. Dahil dun sa madreng nagpapakita."

Ngayon matagal na kong graduate. 20 yata ako nun. Now 29 na ko. Pero di ko makakalimutan yung gabing yun. Up to now kinikilabutan pa rin ako. Hindi ko makalimutan yung mukha niyang purong blanko lang na itim na parang nakatitig sa akin na hindi maintindihan...

End.


Credits to

-Jommuel