Pinoy Horror Story

Ang mundo ay nababalot ng misteryo at kababalaghan. Kahit na laganap na ang agham at teknolohiya ay mga bagay pa rin tayong hindi maipaliwanag sa mundong ito, mga bagay na hanggang ngayon ay palaisipan parin. Ako si Sam at ito ang istorya ko. 

 

Noong bata palang ako napakasaya ng buhay ko. Hindi naman kami mayaman pero kumportable kami at buo ang pamilya namin. Taong 2002, ako ay anim na taong gulang pa lang. Nag-away away ang mama ko at ang mga kapatid nya. Himbis na ayusin ng lola ko ang pangyayari, pinaboran nya lang ang mga kapatid ng mama ko. Hindi ko man alam ang buong pangyayari pero ang tanging alam ko, malalim ang pinag-ugatan ng alitan nila. Umabot sa punto na nagdesisyon si mama at papa na lumipat nalang kami ng tirahan dahil hindi na kaya ni mama makita ang pagmumukha ng pamilya nya.

 

 

 

Hindi naman malayo ang nilipatan namin pero sapat na ang layo nito upang mabuhay kami ng mapayapa. Nang makarating kami sa nayon na iyon sobrang tahimik. Malayo rin ang pagitan ng mga bahay. Maraming puno at maraming matataas na damo. Tanging paghampas ng hangin lamang ang maririnig mo sa paligid. Nang maisaayos namin ang aming mga gamit, napagdesisyunan ko at ng mga kapatid ko na maglibot libot. Nilibot namin ang nayon na iyon upang makita namin kung may tindahan ba na malapit sa amin. Napansin ko na ang bawat bahay sa lugar na iyon ay may malalaking rosaryo na gawa sa bawang, nakasabit ang mga ito sa kanilang mga pintuan. Kahit naman bata palang ako ay alam ko na may mali sa lugar na nilipatan namin.

 

 

 

Isang gabi habang kami ay natutulog, nakarinig kami ng naglalakad sa bubong namin. Hindi lang basta lakad, parang may kumakalmot sa bubong namin. Sa lakas ng yabag at kalmot masasabi mong malaki ang nasa taas ng bubong. Nagising kaming lahat. Lumabas si papa na may dalang asin at bawang. Natakot kami sa kadahilanang baka kunin si papa ng kung anong nilalang sa taas ng bubong namin. Nagsaboy ng asin at mga butil ng bawang si papa sa bubong. Naglagay din sya sa paligid ng bahay namin. Makalipas ang ilang sandali, tahimik na ulit ang paligid. Bumalik na kami sa pagtulog. Medyo nahirapan pa nga akong matulog sa takot na baka bumalik yung "nilalang" sa bahay namin.

 

 

Lumipas ang ilang oras, madaling araw na nun. Nakarinig kami ng isang malakas na ungol sa labas. Waring nanghihingi ng tulong. Base sa boses nya, alam mong hirap na hirap na sya. Hindi kami lumabas ng bahay ay pinilit kaming matulog ni mama at papa.

 

 

Kinabukasan, maraming tao ang nagkukumpulan sa pinakamalapit na bahay mula samin. May mga pulis rin. Lumapit ang isang pulis at tinanong ang papa ko. Hindi ko narinig ang pinagusapan nila, pero alam na tungkol iyon sa kung anong nangyari sa kapit bahay namin.

 

 

Walang anu ano'y lumabas ako ng bahay upang makita ang nangyari. Parang may sariling buhay ang mga paa ko. Dinala ako ng mga paa ko sa kubo na dinumog ng mga tao. Sa liit ng katawan ko ay nakasingit ako sa mga tao. Sumilip ako sa bintana ng bahay na iyon. Bangkay ang aking natagpuan, wakwak ang bibig hanggang sa panga. Ang pagwakwak ay hindi ginamitan ng kutsilyo dahil kitang kita ko na pirat ang laman. Narinig kong nauusap-usap ang mga tao. Ayon sa kanila, hindi tao ang may gawa ng karumal-dumal na krimen- kundi aswang. Doon ko napagtanto ang dahilan kung bakit may mga rosaryo na gawa sa bawang ang mga bahay. Tinignan ko ang pintuan ng namatay, wala itong nakasabit na rosaryong gawa sa bawang. Ito marahil ang dahilan kung bakit nalooban sya ng aswang. 

 

Takot na takot ako sa aking nakita. Pakiramdam ko ay hindi ako makakatulog ng gabi sa pangamba na baka bumalik ang aswang sa aming bahay. Naisip ko tuloy na kung hindi lumabas si papa para magsaboy ng asin at bawang sa taas, baka isa sa amin ang pinagpiestahan ng aswang na yun. 

 

Nasan na kaya ang mga aswang? Nagpakalayo na ba sila o patuloy silang nakikisalamuha sa atin?

 

Maraming salamat sa pagbabasa.