Pinoy Horror Story

              Tawagin nyo na lang po akong Migs ang ibabahagi ko po na kuwento ay base sa tunay kong karanasan noong akoy grade 6 pa lamang sa isang pribadong paaralan na hindi ko na po papangalanan. It was 1990 and I was only 12 years old.

              Alas-singko ng hapon oras na ng uwian pero dahil masama ang panahon at malakas pa ang ulan nag decide kami ng mga classmate at kaibigan ko na sina Rod at Kelly na mag stay na lang muna sa classroom hanggang sa tumila ang ulan at dahil hindi lang kami basta magkaka-ibigan magkakalapit rin ang mga bahay namin kaya sabay-sabay talaga kaming umuuwi.

Habang inaantay na tumila ang ulan inilabas Kelly ang kanyang game boy na lagi naman nyang dala sa school. Nung mga panahong yon ay usong-uso yung game na tetris sa game boy kaya yun ang nilalaro namin salitan lang kami sa pag lalaro ng game boy sa sobrang kalibangan di na namin napansin ang oras, hanggang sa datnan na nga kami ni Kuya (yung janitor po ng school).

Kuya: “O bat andito pa kayo mag-aala sais na bat di pa kayo umuuwi?”

Me: “inaantay lang po naming humina yung ulan uuwi narin po kami.”

Kuya: “wala ng ulan sige na umuwi na kayo lilinisin ko lang tong classroom tapos ila-lock ko na!”

Dahil madilim na rin naman nag decide na kaming umuwi at dahil nasa bandang dulo ng building ang classroom namin medyo mahaba ang lalakarin naming hallway bago makalabas ng building. Nung mga oras na yon wala ng ilaw ang loob ng mga classroom tanging hallway na lang ang maliwanag at habang papalapit na kami sa bungad ng hallway ay natuon ang atensyon namin sa isang classroom ng mga grade 2 students maliwanag pa kasi at bahagyang nakabukas ang bintanang jalousie. Dahil sa sobrang pagka curious ni Rod naisipan nyang sumilip pinasok nya ang kamay nya sa bintanang jalousie at hinawi nya ang kurtina na naka harang sa loob. Nagulat sya sa nakita may batang babaeng estudyante na nakatayo at nakaharap sa blackboard hindi agad kami naniwala ni Kelly kaya sumilip din kami at totoo nga nandun ang isang batang babae nakatayo sa harap ng classroom at halos isang dangkal na lang ang layo ng mukha nya sa blackboard,

Sinusubukan ko syang tawagin pero di nya ako nililingon lumapit ako sa pinto at sinubukan kong buksan pero naka lock na ito. Hindi takot ang nararamdaman ko nung mga oras nayon kundi pag-aalala naisip ko kasi baka di lang sya napansin ni Kuya (janitor) at napagsarahan lang sya ng pinto, kaya ng maalala ni Rod na nasa dulo pa ng building si Kuya agad kaming tumakbo pabalik. Sakto namang pabalik na si Kuya kaya nasalubong namin sya, agad naming sinabi sa kanya na may naiwan pang estudyante sa classroom ng grade 2 pero pinagalitan lang nya kami.

Kuya: “wag nyo nga akong pinag-lololoko baka pag-kukukutusan ko kayo! Kayong tatlo na lang ang estudyante dito bakit ba di pa kayo magsi uwe?”

Me: “pauwi na nga kami Kuya eh kaso may nakita talaga kaming bata dun sa room ng grade 2 sige na kuya nasayo naman yung susi diba puntahan na natin kawawa naman yung bata sige na kuya!”

Kuya: “ang kukulit nyo naman sige na sige na puntahan na natin para maniwala kayong wala ng tao dun. nilinis ko na yung classroom na yun pinatay ko na yung ilaw at ni-lock ko na kaya kalokohan yang sinasabi nyo na may bata pa dun.”

Dahil nakumbinsi namin si kuya na puntahan ang classroom sabay-sabay na kaming nag lakad sa hallway patungo sa classroom na yun, pero laking gulat namin ng nasa tapat na kami ng classroom. Nagkatinginan na lang kaming tatlo ako si Rod at si Kelly dahil ang kanina lang na maliwanag na classroom ngaun ay madilim na. At ang jalousie na kanina ay bahagyang nakabukas ngayon ay sarado na. At para maniwala raw kami sabi ni Kuya kinuha nya ang isang bugkus ng susi na naka sabit sa kanyang beywang at ang isa dun ay ang susi ng classroom na iyon. Nang makita ay binuksan nya agad ang pinto at binuksan ang ilaw, ang bumungad sa amin ay isang malinis na silid wala ang batang nakita namin kanina lang, ng maisara na uli ni Kuya ang classroom pinagalitan nya kami ulit at sinabing umuwi na kami dahil kung ano anong kalohan lang daw ang pumapasok sa isip namin.

Simula noon kapag papasok kami sa school at mapapadaan sa harap ng classroom nayon ay may kung anong puwersa na nagpapa bilis ng lakad ko at nag papatayo ng balahibo ko, at pag dating ng uwian lagi na akong sumasabay sa mga estudyante at ayaw ko ng magpa iwan sa classroom.

Hanggang ngayon po ay palaisipan pa rin sa akin at sa mga kaibigan ko kung ano o sino ang batang iyon at bakit sa amin sya nag-pakita, nanatiling sekreto at kaming tatlo lang nina Rod, Kelly at ako ang nakakaalam ng pangyayaring yon.